Cuzco, CEDNA en Cavia´s

De reis van San José naar Cuzco was lang, heel lang. Op zondag om 17.00 vloog ik naar Miami. Daar zou mijn bagage meteen na de bagageband op een transferkar naar het volgende vliegtuig kunnen, maaaarr... ik was ineens op een andere vlucht geboekt, ik zou American Airlines vliegen, maar dat was ineens LAN geworden, dus ik moest na 8 keer checken uiteindelijk naar de allerlaatse incheckbalie van heel miami airport (10 km later). Waar de alleraardigste dames van LAN mij wisten te vertellen dat ik eigenlijk te laat was. EN DAT IS MIJN SCHULD? Uiteindelijk mocht mn tas nog ingecheckt, maar mn handbagage was te zwaar, dus die moest ook ingecheck, maar wel snel snel snel en opschieten maar. Ik moest naar de douane rennen zei ze en naar mn gate, want ik was zoooo laat. Vervolgens moest ik bij mn gate 20 min wachten voordat het boarden begon. Logisch. Gelukkig kreeg ik op deze vlucht avondeten ook al vertrok deze om 23.55 en mijn eerdere vlucht om 17.00, maar daar kreeg je niets. Ik was uiteindelijk wel blij dat ik naar LAN was overgeboekt, want dit was zo´n mooi vliegtuig met eigen schermpjes en lekker ruim dus kon ik even slapen. Om 04.30 was ik op Lima airport waar ik met mijn vermoeide hoofd bij de verkeerde bagageband stond en dacht dat mijn bagage niet was aangekomen. Ik stond al op het punt iemand een knal te verkopen tot een aardige mevrouw me er op wees dat toevallig de enige twee banden die aan waren allebei uit Miami kwamen en ze dus ook op die andere konden liggen. En gelukkig! Toen mocht ik 5 uur wachten, wat echt niet voorbij leek te gaan, elke 3 seconden kijken of het al een uur later was en dat soort taferelen.
Eenmaal in Cusco aangekomen was ik mentaal helemaal klaar voor alle horror die de hoogte mijn lichaam zou aandoen de eerste paar dagen. Maar er gebeurde niets. Ik stond nog te twijfelen bij de CuzcOxygen kraam met spuitbussen vol zuurstof, die eruit zagen of ze tegelijk ook wel een kolonie insecten zou kunnen doden, maar allemaal gelukkig niet nodig.
Ik werd opgehaald door Carmen die bij de organisatie (CEDNA) werkt waar ik vrijwilligerswerk doe. Superaardige vrouw en heeft me echt met alles geholpen. Ik heb deze week in een appartement geslapen bij een hele aardige mevrouw die me ook meteen die avond het centrum liet zien en hoe er te komen etc. Vanaf vanmiddag zal ik in een studentenresidentie wonen. Omdat het bij die mevrouw toch wel ver en af en toe eenzaam was. Dinsdag ging ik naar CEDNA en heb ik iedereen ontmoet. De mensen hier zijn heel erg gastvrij en supervriendelijk dus dat is super. Wat wel even wennen was is dat ze bij het ontmoeten een zoen geven, als ze binnenkomen, als ze weggaan. Bij elke mogelijkheid zeg maar. Aan het begin wel raar, maar het zal wel wennen. Dinsdag was die middag toevallig de uitreiking van diploma´s voor de kokscursus. Een stuk of 15 vrouwen kregen hun diploma uitgereikt ter afsluiting van een 3 maanden durende cursus zodat ze zelfstandig aan de slag kunnen in restaurants bijvoorbeeld en zo hun gezin kunnen onderhouden. Dat was leuk om te zien. Ze zingen voor de gelegenheid eerst het peruaanse volkslied en dat het lied van cuzco. Daarna gingen we eten wat zij hadden gekookt. Carmen nam me daarna nog mee het centrum in waar we wat gingen drinken en ze me een heel mooi uitzichtpunt liet zien.
Woensdag heb ik nog een beetje mijn lessen voorbereid, want, helemaal vergeten te zeggen, morgen ga ik beginnen met engelse lesgeven. Ik heb 2 klassen van 2 uur op maandag, woensdag en vrijdag en 1 van 3 uur op dinsdag en donderdag. Wel spannend allemaal, want echt lesgegeven heb ik nog niet eerder en deze mensen kunnen ook ouder zijn dan ik. We zullen zien hoe het gaat.
Donderdagochtend mocht ik mee met een van de gezondheidsprojecten. We gingen naar een locatie een beetje buiten de stad bij SOS kinderdorpen. Daar gingen we cavia´s uitdelen aan moeders die het niet zo breed hebben en zich hiervoor hadden opgegeven. Dat was heel wat papierwerk en gedoe, maar uiteindelijk gingen alle moeders blij naar huis met een kartonnen doos met 4 vrouwtjes en 1 mannetjescavia. En nee niet als huisdieren. Ze krijgen les in het fokken van cavia´s zodat ze zelfvoorzienend kunnen zijn met het eten ervan. Cavia eten is hier heel normaal. Het was heel leuk om zo in contact te zijn met de lokale bevolking. Zo zie je ook hoe vriendelijk ze zijn. Een vrouw ging bijvoorbeeld voor alle medewerkers water uitdelen, dat had ze dan voor ons gekocht terwijl ze zelf niet veel te besteden heeft.
Donderdagmiddag was het lekker weer en ging ik bij een heel fancy restaurant lunchen op het grote toeristische plein. Waar echt de ober elke 3 seconden komt vragen hoe het gaat en je glas bijschenkt. Ik had een pizza besteld en een fanta, maar ik kreeg nog een voorgerechtje en een typisch cocktailtje van hier erbij. Ik was een tijdje de enige in het restaurant dus de obers kwamen hele tijd tegen me praten en hadden we een discussie over vlaggen die daar op een rijtje stonden. Uiteindelijk kostte me het 25 soles, wat best veel is voor hier, maar omgerekend ongeveer 8,50. Moet je nagaan hoe goedkoop het hier is. In minder toeristische restaurants krijg je een heel bord eten voor 8 soles. Reken maar uit.
Vanochtend ben ik naar het centrum gegaan om te zien hoe het hier op zondag is met naar de kerk gaan en dergelijke enn omdat het semana santa is en ze allemaal speciale dingen daarvoor eten en doen. Zo kopen ze een kruis van een soort riet met wat takjes om op de deur te hangen en eten ze speciale zoetigheden. Er was ook een hele optocht van mensen van allerlei beroepen die dan een groet aan de burgemeester en allerlei andere hoge piefen brachten, maar dat is schijnbaar elke zondag gek genoeg.
Dat was het weer voor deze week, volgende keer komen de verhalen over het lesgeven.

Oh en ik zal er snel nog wat foto´s opzetten!

Heel veel liefs,
Anne Claire