Raften, Ruines en el dia de la Reina

Duusss een beetje tiempo peruano dit stukje weer. Ik ben er stiekem nogal aan gewend geraakt, beetje laat hier, beetje laat daar. Niks aan het handje. Ik zat hier zelfs een keer bij de school een uur te wachten tot er mensen kwamen om de deur open te doen en ik was te lui om terug naar het centrum te lopen dus heb ik gewoon een uur in het speeltuintje tegenover mn werk in het zonnetje gezeten. Ik moest wel twee vage mannen die me een avocado en een mueslireep wilden verkopen vriendelijk verzoeken weg te gaan, maar verder was het helemaal niet zo erg. Ik belde wel op een gegeven moment van jo, er zouden mensen om 3 uur zijn het is nu half 4 en toen kreeg ik als antwoord, ja sorry, ik ben er zo. Vandaar dat ik dus nog een rustig halfuur zat te wachten. Twee weken geleden vrijdag was er weer een clausura (een sluiting) van een aantal cursussen. Ik moest er 3 uur zijn, maar was er 20 over 3 gelukkig maar, want toen kwam er pas net iemand met een sleutel aan. En toen gingen we ballonnen opblazen, heel veel ballonnen. Het was net een kinderfeestje. De mensen waren om 4 uur uitgenodigd en we zouden half 5 beginnen. Uiteindelijk begonnen we kwart voor 6 ofzo en nog kregen mensen het voor elkaar te laat binnen te komen. Daarbij was het echt een enorme chaos. Ik moest fotos maken, maar ik moest volledig spontaan ineens iets in de microfoon zeggen terwijl ik iemand zn diploma overhandigde, die ik echt totaal niet kende, stond ik daar met mn mond vol spaanse tanden. Haai. Gelukkig kwam er nog wel iets uit, maar ik denk zo zacht dat alleen diegene waar ik tegen sprak het hoorde haha. Wat wel heel leuk was is dat 1 van mijn leerlingen, een wat oudere mevrouw, had een stukje geschreven in het engels dat ze door mij liet nakijken en ging dat toen voordragen voor al die mensen waarin ze mij ook bedankte! Trots!
Vlak voor de clausura in de middag was ik even naar de school van de mensen uit mijn, want daar werd een toneelstukje opgevoerd door mn vrienden. Helaas was dat net afgelopen toen ik klaar was met `s ochtends werken, dus maakte ik alleen de afterparty mee. Was ook gezellig. Bijna al mijn vrienden hadden daarna een meeting omdat ze allemaal gingen raften de dag erna en aan het eind van de meeting rende ik toch nog naar binnen om te vragen of ik ook nog mee kon. En dat kon! Het was hier maar 40 dollar en duurde ongeveer een halve dag. En het leuktste natuurlijk, ik ging met allemaal vrienden.
Die vrijdagavond was de 21e verjaardag van een amerikaans vriendinnetje dus dat was natuurlijk de big 2 1 en moest goed gevierd worden. Ik had voor de gelegenheid een ballon van mn werk meegenomen (ik en de ballon rustig met zn tweetjes in de taxi van mn werk naar huis. Vervolgens `s avonds ik en de ballon als panische kippen met 4 paar grijpgrage handen in de taxi)maar hij heeft het overleefd en ze was errug blij met het gebaar en had een hele toffe verjaardag.
De volgende ochtend gingen we vroeg op om te gaan raften met zn allen. Stonden we daar een uur op de bus te wachten om vervolgens van de gids te horen dat we op moeten schieten met omkleden omdat we anders de beste uren in de zon missen.. hum, wie was er te laat? Het raften zelf was wel anders dan Costa Rica omdat het veel kouder was ipv met je korte broekie zat je nu met wetsuit en regenjas en je mocht niet zwemmen ofzo. Het duurde ook veel korter omdat het anders gewoon te koud werd. En de gids was een beetje aan het zeuren steeds. Het raften zelf vond ik dus iets minder dan Costa Rica, maar de gezelligheid was driedubbel zo top.
Zaterdag kwam een nieuw meisje in mijn huis, een italiaanse, maar uit het duitssprekende gedeelte (bij mij ging toen mijn hoofd uit en ik had echt geen idee dat dat bestond). Maar dat ligt dus onder oostenrijk, ooooh oke. Een heel aardig meisje, houdt van iets andere dingen dan ik, maar wel gewoon prima als huisgenoot. Zondag kwam mijn nieuwe kamergenootje aan, een nederlands meisje ook. Echt superchill want zij houdt echt van dezelfde dingen als ik dus ik kan superveel met haar samen doen, gezallie.
Deze week verder hebben we veel dingen met de mensen van de school gedaan, lunchen, uiteten, uitgaan etc. Jammer genoeg zijn dit weekend een aantal mensen weer vertrokken en volgende week gaat weer een grote groep weg. En jammer genoeg was ik een groot deel van deze week eigenlijk vooral ziek. Aan het begin nogal buikkrampen, toen kreeg ik een dag hele heftige migraine en mijn kamer is supersuperlicht dus dat was mijn day from hell. Toen dat over was kreeg ik nog erger buikpijn dan daarvoor dus dat was echt toppie. Ik ben nog wel toen ik me iets beter voelde door Sjoerd, een vriend uit Salamanca, en zijn vader getrakteerd op lunch. Heel gezellig bij Jack´s, een superlekker restaurant.
Gelukkig voelde ik me zaterdag weer ieetsje beter, want twee vlaamse meisjes van school hadden een tripje bedacht naar een aantal inkaruines in de buurt en ik wilde wel heel graag mee. We gingen naar Urubamba met de bus, wat een beetje drama voor mijn buik was, maar gelukkig hadden die meisjes pilletjes uit belgie meegenomen waar ik een paar van mocht. Reddende engels. Vanaf Urubamba gingen we met de taxi naar 3 stops. De eerste was Moray dat zijn inkaruines die in cirkels staan opgebouwd en die stonden allemaal voor andere gewassen. Was een mooi behouden ruine dus dat was wel interessant en met mooi uitzicht. De tweede stop was in een dorpje Maras waar mooie deurposten te zien waren ofzo, maar na 3 deuren had de jongere delegatie van ons groepje het opzich wel gezien want ze waren allemaal hetzelfde van klei. Daarna gingen we naar de Salinas, de zoutbassins midden in een berg. Daar gingen we een beetje overheen lopen en zo dom zijn om het water te proeven enzo, altijd leuk. Daarna hadden we in urubamba een heel menu gegeten voor 5 soles. (Naja ik alleen de soep) en gingen we op weg naar het busstation. Maar halverwege daarheen had een van onze duitse maten naar een willekeurige bus gezwaaid en die was gestopt en het mannetje riep cusco? dus wij `ja!` en mochten we met die bus mee. Uiteindelijk misschien niet het beste idee van duitsland, want die bus reed onwijs om, maar het was wel een supersupermooie weg. Wij waren allemaal chill uit elkaar gaan zitten, maar hadden niet helemaal bedacht dat als wij zo de bus stoppen dat alle mensen dat kunnen doen. Dus om de tien minuten stopte ie op plekken waarvan in velden of wegen niks te bekennen viel om mensen erin te laten om uit. Daardoor had ik een tijdje een mevrouw naast me die of heel dik was, of heel veel lagen van die stoffen rokken aan had ( ik zal maar niet meteen van het eerste uitgaan, zo onaardig wil ik ook niet zijn) dat ze een stukje op mijn schoot zat, dus dat was gezellig.

Eenmaal thuis ben ik even uitgaan zieken op mijn bed en daara ging ik wat drinken met Sjoerd en een vriend daarvan uit Nederland Wel heel leuk dat ik zo nog mensen uit Spanje hier spreek in het verre Cusco. Ook al blijven ze niet lang, want nu is iedereen weer door naar de machu picchu en verder gereisd.

Nog maar 3 weken, ik kan het niet geloven, en dan ben ik weer thuis. De tijd vliegt echt, ik heb maar vast een lijst gemaakt van alles dat ik nog moet doen in deze weken hier. Ik ga in ieder geval nog even genieten !

Ik hoop dat alles goed gaat in Nederland en het een top koninginnedag was, wij gaan zo in een soort nederlandse bar koninginnedag vieren met zn allen!

Heel veel liefs,
Anne Claire